Cerkiew greckokatolicka p.w. Zaśnięcia Bogurodzicy w Andrzejówce
Cerkiew greckokatolicka p.w. Zaśnięcia Bogurodzicy w Andrzejówce 
(obecnie kościół rzymskokatolicki Wniebowzięcia NMP) wzniesiona została prawdopodobnie w latach 18601864. Jest to budowla trójdzielna, konstrukcji zrębowej, o ścianach pokrytych gontem. Do węższego od nawy prezbiterium przylega zakrystia, pod wieżą mieści się babiniec, przedsionek i zahata. Wewnątrz można zobaczyć ornamentalną polichromię z przeł. XIX i XX w. oraz ikonostas z pocz. XIX w o cechach rokokowych, w którym ikony z wyjątkiem wrót carskich i diakońskich oraz ikony chramowej - przemalował w 1874 r. V. Zomph.
drewniany kościół rzymskokatolicki we wsi Andrzejówka. Wzniesiony w XIX wieku jako cerkiew greckokatolicka (choć istnieją przypuszczenia, że w okresie tym została jedynie przebudowana starsza, XVIII lub nawet XVII-wieczna świątynia) pw. Zaśnięcia Bogurodzicy. Jako kościół rzymskokatolicki służy od roku 1947.
Kościół jest jednym z 237 obiektów znajdujących się na Szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.
Budowa trójdzielna. Słupowa wieża, w której mieścił się babiniec, zrębowe prezbiterium oraz nawa wzniesiona na planie kwadratu. Ściany byłej cerkwi obite są gontem. Wewnątrz XIX-wieczna polichromia oraz pochodzący z tego samego okresu ikonostas. W nawie znajdują się nastawy dwóch XVIII-wiecznych ołtarzy przedstawiające Ukrzyżowanie oraz Zdjęcie z Krzyża oraz feretrony przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz św. Barbarę.
W Andrzejówce można spotkać zabytkowe połemkowskie drewniane spichlerze z przełomu XVIII i XIX w. Podobnie jak okoliczne miejscowości, posiada źródła mineralne, które zaliczane są do szczaw, w skład których wchodzą kwaśne węglany wapnia, magnezu, potasu i sole żelaza.
